The Mysterious Slave

ZAYN

Ilang araw na akong andito sa bahay, nakamukmok at walang balak na gumalaw. hindi na nga ako naliligo at maski kumakain ay wala na din. Gusto ko ng mamatay, iyon ang gusto ko. Ung babawian na lang ako ng buhay dito sa bahay ko, iyon na lang ang hinhintay ko.

Naka tulala lang ako ng may nakita akong ayaw kong makita, bakit siya andito?? Tumayo siya sa may harap ko.

"dahil sa nangyari na iyon, sisirain mo na lang ang sarili mo ng ganyan?" tanong niya.

"why are you here?" tanong ko.

"kung andito ka lang para sabihan ako o kumbinsihin ako na mag simula uli, im not interested. Im tired ever since I was young, im tired fighting to my self and now tanggap ko ng ganito na ako, ganito na ako at willing ng mamatay" sabi ko. "then kill your self total handa kana naman diba?? Bakit mo pa hihintayin na malagutan ka ng hininga kung pwede mo namang patayin ang sarili mo para hindi kana mag hirap pa" sabi niya. "the word hirap, iyon ang gusto ko maranasan bago pa ako mamatay---”

"hindi ba enough ung hirap na naranasan mo at gusto mo pang dagdagan?? Ganyan ka ba talaga kahina?! Sa tagal mong lumaban ngayon ka pa talaga susuko? Anong dahilan? Dahil saakin??"

"zayn andon na tayo sa nasaktan mo ako at nasaktan ka pero hindi mo kailangang maging ganito, forget everything and---"

"so you want me to forget everything including you?!!!" sigaw ko

'yes!!! Lahat, lahat ng naging parte ng buhay mo kalimutan mo!!!" tumayo ako na nanghihina.

"you want me to forget you?! Ikaw na nga lang ang magandang nangyari sa buhay ko tapos sasabihin mong kakalimutan kita? Mamatay na lang ako" sabi ko

"then die!!! Sa tingin mo pag mananatili ako sa tabi mo magiging okay ka? Sa tingin mo makakalimutan ko o mo ung mga nangyari saatin?!! Zayn nasaktan ako! Sa tingin mo ba ikaw lang???!! pero para sayo tiniis kong masaktan dahil grabe ang pinagdaanan mo"

"isiakripisyo ko ang katawan ko para lang matulungan ka! Pero kahit ganun nasasaktan parin ako! Lalo na sa mga pahirap na ginawa mo saakin, bawat gabi napapaginipan ko!!!" tumulo na ang luha niya.

"kung magpakatawaran man tayo ngayon at mag simula ng bago sa tingin mo ganun kadali?? Zayn sa ayaw at gusto mo kailangan mo akong kalimutan at lahat ng naging parte ng buhay mo kasama na doon ang pamilya mo❞ "iyon ang sagot para makaalis ka sa dilim ng nakaraan, you are the slave of your own, hindi ako o hindi ang ibang tao"

66

'you only have two choices in life zayn, una patayin mo ang sarili mo at tapos na ang paghihirap mo pangalawa live at kalimutan ang lahat ng tao na nakilala mo❞ pinunasan niya ang luha niya.

"kung ipipilit mo namang maging tayo, sinasabi ko sayo hindi ko kaya. Hindi ko kayang makasama ang isang taong nag pahirap saakin, tulad mo mas gusto ko na lang na mamatay" ang sakit, ang sakit marinig iyon galing mismo sakanya. "pumunta ako para doon lang, aalis na ako" tumalikod na siya.

Nakatingin lang ako sakanya habang lumalayo, this is it. This is the last day that were going to see each other? Napaupo ako sabay tulo ng luha ko, so ganito na lang? kahit pala ilaban ko ang nararamdaman ko sakaya ay hindi din pala kami. Umiyak na lang ako ng umiyak, sumigaw hanggat makakayo ko. Paulit ulit na lang sa utak ko ang sinabi ni chloe na kung magiging kami ay mas gusto niya pang mamatay, nagwala aako ng nag wAla haggang napahiga at sobrang lakas ng tama ng ulo ko sa hindi ko alam kung saan.

Kisame na lang ang nakikita ko hanggang dumilim na ang paningin ko.

KAYE

Nasa labas lang ako hinihintay si chloe, sinabihan niya ako na samahan ko daw siya sa bahay ni zayn at mayat maya ay lumabas na siya na umiiyak. Nakarinig na lang din ako ng ingay sa loob ng bahay, sigaw at kung ano ano pa. "kailangan kong sabihin iyon para matauhan siya" mahina niyang sabi, nag lakad na siya palayo habang ako ay naka tingin sa bahay ni zzayn

Pumasok ako sa bahay dahil wala na akong narinig na ingay, ssiguro ay kumalma na si zayn pero iba ang bumungad saakin kundi duguan na zayn ang nakita ko. Mabilis akong tumawag ng ambulansya, hindi ko alam kung anong ginawa niya pero base sa nakita ko parang nauntog siya.

Habang nasa ambulansya kami ay binnubuhay siya, nawalan siya ng pulso at kinabahan ako doon. Nakaabot na kami sa hospital at pilit paring binubuhay hanngang iniloob na siya. Napa upo, wag naman sana.

Hayaan niyo sanang mabuhay pa si zayn, hayaan niyong maging masaya siya, ung maramdaman niyang hindi siya nag iisa. Parang awa niyo na, wag na munang kunin si zayn, napahilamos ako ng mukha.

Umabot ng ilang oras ay lumabas na ang doktor, sinabing okay na si zayn pero hindi pa siya magiging dahil sa pagkakatama ng ulo niya. Tumama daw ito sa isang patusok at tumama ulo saa sahig, naging malaki ang impact non sa utak ni zayn at kailangan pa nilang alamin kung ano ang magiging epekto non kay zayan.

Sa ngayon nailigtas lang nila si zayn sa bingit ng kamatayan, ilang beses daw itong nag fla-flat line hanggang tuluyan ng naging stable. Mas okay ng buhay si zayn at kung ano man ang mangyari dahil nga sa pagka umpog ng ulo ay tatanggapin ko basta mabuhay lang siya.

Isang buwan bago gumising si zayn at hindi na ako nagulat sa reaksyon niya dahil iyon ang sabi ng doktor, hindi niya na ako kilala. Sinubukan namin siyang tanungin kung nakikilala niya pa ang mga litrato na ipinakita namin at umiling siya. Sa loob kasi ng isang buwan na iyon naoperahan sa ulo si zayn dahil nga sa pagkakaumpog, may inalis sila na makakaapekto sa memory niya. Kung hindi kasi nila aalisin iyon ay mamamatay siya, mahalaga saakin ang buhay kaysa sa memorya.