Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Habang nag-aalmusal, binanggit ni Elliot ang panaginip niya sa gabi.
“Avery, sa tingin ko dapat akong pumunta sa bundok.” Nais ni Elliot na pumunta sa bundok upang kumpirmahin ang kanyang
panaginip.
“Elliot, nakita ko na lahat ng bata sa bundok. Walang Haze doon. Sigurado ako. Wala sa mga bata sa itaas ang katulad ko o
ikaw.” Nang sagutin ni Avery ang tanong na ito, naisip niya ang mukha ng mga batang iyon, “Kung hindi ka naniniwala, pag-uwi
ni Layla, maaari mong hilingin sa kanya na ipakita sa iyo ang larawan ng grupo sa kanyang telepono.”
Nakita ni Elliot ang malaking group photo kagabi. Gayunpaman, tinitingnan lamang niya ito nang halos sa oras na iyon, hindi
masyadong maingat.
“Baka hindi kita dinala ng dalawang beses sa bundok, at may panghihinayang ka sa puso mo. Kaya pala napanaginipan mo
‘yan.” Sinuri ni Avery ang sikolohiya ni Elliot, “Ipapakita ko sa iyo kapag mas maganda ang panahon sa susunod. Natatakot
akong mag-isip ka kapag hindi kita binitawan.”
“Well. Baka kung ano ang sinabi mo. Kung si Haze ang nasa bundok na iyon, paanong ang tagal na nating naghahanap at hindi
natin ito makita.”
Sabi ni Elliot dito at nagpasyang maghintay sandali at tanungin ang mga taong nagpadala nito kung hinanap na nila ito sa G-
Temple.
“Elliot, masyadong malaki si Aryadelle. Kung gusto mo talagang itago ang isang tao, madali lang itago. Ang pangunahing dahilan
ay medyo maliit ang Haze.
Kahit ang mga taong pinadala natin ay pumunta sa kabundukan para hanapin, basta hanapin natin, hindi ba siya makakatago sa
paghahanap?”
“Mag almusal!” Masyadong mabigat ang paksang ito. Sa pagsasalita pa, natakot si Elliot na mawalan siya ng gana.
Kinuha ni Avery ang milk cup at humigop ng gatas: “Elliot, tiningnan ko ang photo album mo kaninang umaga. Ang cute mo
talaga nung bata ka. Sayang naman ang mga anak natin lahat ng katulad ko. Sa tingin mo bakit ganito? “
Elliot: “Ang ganda mo. Ang cute mo, pati ang mga anak natin.”
Avery: “Pero ang cute mo yata noong bata ka pa. Ang cute at gwapo mo.”

“Siguro mas malakas ang genes mo, kaya kamukha mo ang mga bata.” Hindi kailanman naisip ni Elliot ang tanong na ito.
Kahit sino pa ang bata, basta anak nila ni Avery, nagustuhan niya.
“Sinabi ko ito dahil nanaginip ka na si Haze ay katulad mo. Akala ko may pakialam ka dito!” Kinuha ni Avery ang tinapay at
kumagat.
Elliot: “Hindi ko naisip. Panaginip lang iyon na biglang sumagi sa isip ko. At mayroon akong mga larawan ni Haze na
kapanganakan lang. Sa tingin ko dapat kamukha mo si Haze.”
“Katulad mo.” Napabuntong-hininga si Avery, “Hindi ko alam kung maibabalik pa ba natin ang batang ito. Kung hindi natin siya
maibabalik, baka ito na ang pinakamalaking pagsisisi sa ating buhay.”
Avery: “Mahabang buhay. Dapat may Opportunity.”
.......
pamilya Brooks.
Ang pagdating nina Layla at Robert ay naging masigla sa pamilya.
Sina Lilly, Maria at Shea ay magkasamang natulog kagabi.
Bagama’t medyo masikip para sa apat na tao na matutulog sa isang kama, tuwang-tuwa si Lilly.
Si Maria ay mas maliit kaysa kay Lilly, at lalo niyang nagustuhan si Lilly, at kailangang hawakan si Lilly sa lahat ng oras, na
nagparamdam kay Lilly na kailangan siya.
Mabilis na pinasok ni Lilly ang papel na ‘kapatid’ at naging maayos ang pakikitungo kay Maria.
Dahil napakahusay ng ugali ni Lilly, hindi na sila kailangang alagaan ng husto.
Ang mga magulang ni Wesley ay dumalaw kay Lilly lalo na kahapon at labis silang nagustuhan.
“Ito ang pulang sobre na ibinigay sa akin ni lolo kahapon, at ito ay mula kay lola.” Inilabas ni Lilly ang pulang sobre na ibinigay ng
mga magulang ni Wesley at ipinakita ito kina Layla at Robert, “Gusto nila ako.”

“Ang cute mo, gusto ka ng lahat.” Sabi ni Layla, “Bibigyan kita ng alkansya sa susunod. Maaari mong ilagay ang pulang sobre na
iyong natanggap sa alkansya. O maaari mong ibigay ang pera kay Tita Shea o kay Tiyo Wesley, hayaan silang magtabi para sa
iyo.”