Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Biglang nagising si Avery.
Ginising siya ni Elliot.
Biglang uminum ang lalamunan ni Elliot, parang ungol at ungol ang tunog.
Nagising siya at mas narinig niya.
“Elliot...Binabangungot ka ba?” Umupo si Avery at itinaas ang kamay para buksan ang ilaw ng kwarto.
Nakita niya si Elliot na pawis na pawis, bakas sa mukha nito ang takot.
“Elliot!” Bahagyang tumaas ang boses ni Avery, sinusubukan siyang gisingin mula sa kanyang bangungot, “Elliot, wake up!”
Ang boses niya ang nagpabalik kay Elliot sa realidad mula sa panaginip.
Iminulat ni Elliot ang kanyang mga mata, at halatang may luha sa gilid ng kanyang mga mata.
“Elliot, nagkaroon ka ba ng bangungot? Anong napanaginipan mo?” Inunat ni Avery ang kamay para punasan ang pawis sa noo
nito, “Gusto mo bang uminom ng tubig? Ikukuha kita ng tubig.”
Agad na hinawakan ni Elliot ang braso niya, hindi siya pinabayaan na bumangon sa kama.
“Avery, nanaginip ako na pumunta ako sa G-Temple. Ang panaginip na ito ay hindi isang bangungot... Ito ay medyo kakaiba.”
Tumingin siya sa mukha ni Avery, huminga ng malalim, na para bang hindi siya nakalabas sa panaginip. “Ang simula ng
panaginip na ito ay ang pag-akyat ko sa bundok. Hindi ko alam kung sino ang nagsabi sa akin na nasa bundok si Haze. Kaya
sinubukan ko ang aking makakaya na umakyat sa bundok... Noong umakyat ako sa bundok...”
“Nakita mo ba si Haze?” Medyo natuwa si Avery, kaya inabot niya at tinapik ang likod niya.
Tumango si Elliot: “Avery, nakita ko si Haze. Siya dapat si Haze, dahil pagkatapos kong tawagan si Haze, lumitaw siya. Kung
hindi mo ako ginising, tatanungin ko siya kung siya si Haze...”
Hindi napigilan ni Avery na matawa: “Sisihin mo ako kung bakit kita ginising? Alam mo bang nanginginig ang katawan mo, pawis
na pawis, at kakaibang ungol ang ginawa mo na ikinatakot ko. Akala ko binabangungot ka. Ilang beses kitang tinawagan bago
ka magising.”

Mahigpit na sinabi ni Elliot: “Maaaring masyado akong nasasabik.”
“Well. Nakita mo si Haze sa panaginip mo, ano itsura ni Haze? Kamukha ba niya si Layla?” Inaabangan ni Avery ang sagot niya,
“Actually, napanaginipan ko rin si Haze, pero yung Haze sa panaginip ko, walang mukha, kasi hindi ko pa siya nakikita sa
realidad, kaya hindi ko siya maisip sa panaginip ko.”
Kinagat ni Elliot ang kanyang mga labi, medyo natuyo ang kanyang lalamunan: “Avery, medyo masakit ang lalamunan ko, iinom
muna ako ng tubig.”
“Umupo! Ihahatid na kita.” Hinawakan siya ni Avery, saka mabilis na bumangon sa kama at kumuha ng isang basong tubig,
“Elliot, dahan-dahan kang uminom, medyo mainit ang tubig na kinuha ko para sa iyo.”
Ininom ni Elliot ang lahat ng tubig sa baso sa isang lagok at inilagay ang baso ng tubig sa bedside table.
“Avery, sa panaginip ko, hindi kamukha ni Haze si Layla.” Bahagyang kumunot ang noo ni Elliot, “Kamukha niya noong bata siya.
Naaalala mo ba ang hitsura ko noong bata pa ako? Sa totoo lang medyo iba ako kumpara noong bata ako ngayon. Pareho.
Noong bata ako, mas malambot ang mga linya ng aking mukha at mas maganda ako...”
“Hahaha! Ang cute ng lahat noong bata pa sila! Dapat cute din ang mga mukhang fierce ngayon nung bata pa sila!
Ang mga maliliit na bata ay pawang mga anghel, walang ipinanganak na masamang tao, lahat ito ay dulot ng kapaligiran at iba’t
ibang pagtatagpo sa kinabukasan... Nasaan ang iyong photo album? Gusto kong makita ang mga litrato mo noong bata ka pa.”
Medyo sabi ni Avery. Wala nang antok.
Bumangon si Elliot sa kama at pumunta sa study room para maghanap ng album.
Sinundan siya ni Avery at sabay na pumunta sa study room.
“Avery, anong oras na?” Matapos ipakita sa kanya ni Elliot ang photo album, napatingin siya sa langit sa labas ng bintana.
Madilim sa labas, at imposibleng sabihin kung anong oras na.
“Hindi ko tiningnan ang oras. Alas tres o kwatro na siguro!” Pagkatapos kunin ni Avery ang photo album, hinawakan niya ang
braso nito at bumalik sa kwarto, “Kung inaantok ka pa, dapat ituloy mo ang pagtulog. Kailangan kong ipagpatuloy ang paghiga
habang tinitingnan ko sandali ang photo album. Medyo masakit ang mga binti ko pagkatapos umakyat sa bundok nitong mga
araw na ito.”

Elliot: “Ibig sabihin hindi ka karaniwang nag-eehersisyo.”
Avery: “Matagal ka nang hindi nag-eehersisyo, di ba? Siguradong mas maganda ang katawan ko kaysa sa iyo ngayon.”
Elliot: “Kung gayon maaari ba akong magsimulang mag-ehersisyo bukas?”
“Hindi.” Walang pag-aalinlangan na tumanggi si Avery.
Walang magawang sabi ni Elliot, “Then stop laughing at me. Kung hindi, pakiramdam ko ay isang basura ako.”